Polski język migowy (PJM) jest językiem (a nie sposobem!) komunikacji głuchych osób w Polsce. Język migowy jest naturalnym językiem komunikacji osób głuchych. Jest to język wizualno – przestrzenny. Językiem tym naturalnie jako pierwszym językiem komunikacji posługują się dzieci, których oboje rodzice są głusi. Polski język migowy (tak jak wszystkie inne języki migowe) nie jest prymitywnym sposobem komunikacji. Język migowy w Polsce jest stosunkowo młody, ma on zaledwie niewiele ponad 200 lat. Mimo swojego młodego wieku jest on gruntownie przebadany i stanowi on obecnie obiekt badań lingwistów w Polsce. PJM określamy mianem języka, a nie sposobem komunikacji, gdyż posiada on własna gramatykę i wszystkie cechy języka (morfologia, fonologia, składnia, nie manualność, symultaniczność). Polski język migowy jest podstawowym wyznacznikiem tożsamości osób głuchych i jest rdzeniem „Kultury Głuchych”.